UV-Functionalisatie
UV-straling heeft chemische en biologische effecten op TiO en ZrO die de osseo-integratie bevorderen. UV-straling zal een lichte positieve oppervlakte-energie en hydrofiliteit verlenen aan tandheelkundige implantaten van titanium en zirkoniumoxide.Â
Dit hernieuwt de biologische reactiviteit van de implantaten die verloren gaat na de productie en opslag in de lucht.Â
De UV-behandeling resulteert in een versnelde genezing en verhoogde BIC (Bone to Implant Contact).  UV-photo-functionalisatie is een nieuwe en baanbrekende techniek. Als één van de eerste praktijken in de BeNeLux maken wij gebruik van deze innovatieve techniek.
Antibacteriële eigenschappen van UV-straling
UV-straling is antibacterieel. Uit een in vitro onderzoek is gebleken dat UV-straling bij 470 nm en 55 J/cm2 gegenereerd door een superlichtgevende diodebron dodelijk is voor meer dan 90% van de methicilline-resistente Staphylococcus aureus (MRSA) kolonies.
Andere onderzoeken bevestigen de antibiotische eigenschappen van UV tegen Clostridium difficile, Clostridium difficile-sporen, Giardia intestinalis, MRSA en vancomycine-resistente Enterococcus. Opgemerkt moet worden dat UV werkt als een desinfecterend middel en niet als een steriliserend middel. Hoewel UV-straling de adhesie van menselijke cellen niet verandert, zal het de bacteriële adhesie en de bacteriële retentie aan het implantaat-oppervlak verminderen.
Bacteriële activiteit is een belangrijke oorzaak van implantaatfalen. Bacteriën hechten en koloniseren implantaat-oppervlakken. De verandering van het UV-behandelingsoppervlak naar superhydrofiel veroorzaakt een significante vermindering van bacteriële hechting en biofilmvorming. Niettemin wordt de bacteriële levensvatbaarheid niet beïnvloed. UV-behandeling is dus potentieel antimicrobieel.
UV-straling en zirkonia
Zirkoniumoxide, dat wil zeggen zirkoniumoxide (ZiO), wordt niet als biologisch actief beschouwd. Behandeling met micro-oxidatie kan echter bioactiviteit aan zirkoniumoxide verlenen. Daaropvolgende UV-stralingsbehandeling van ZiO-implantaten veroorzaakt verhoogde botvorming en significante binding met bot vergeleken met onbehandelde ZiO-oppervlakken.Â
Uit een onderzoek bleek dat UV-behandelde zirkoniumimplantaten een verhoogde activiteit en mineralisatie van alkalische fosfatase hadden. De UV-behandeling veranderde het ZiO-oppervlak van hydrofoob in hydrofiel. Celhechting, proliferatie en mineralisatie waren toegenomen bij UV-behandeld ZiO implantaten.
Op ZiO veroorzaakt UV-behandeling geen topografische veranderingen, maar verandert wel de fysiochemische eigenschappen van ZiO. Het vermindert het koolstofgehalte met 43% tot 81%, verhoogt het zuurstofgehalte met 19% tot 45% en verhoogt de hydrofiele status van ZiO-oppervlakken.
Links zonder UV voorbehandeling (hydrofoob), rechts na UV voorbehandeling (hydrofiel).